هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
زردچوبه یک ادویه پر رنگ و نارنجی طلایی است که به دلیل رنگ، طعم و مواد مغذی به غذاها معروف است. زردچوبه که یکی از خویشاوندان زنجبیل است، از ریزوم (ریشه) یک گیاه بومی آسیایی می آید و صدها سال است که در آشپزی استفاده می شود. همچنین در طب سنتی آیورودا و سایر اشکال طب سنتی در چین و هند استفاده شده است.
ماده فعال زردچوبه یک ترکیب طبیعی (پلی فنول) به نام کورکومین است که دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است.
کورکومین فعالیت‌های بیولوژیکی زیادی دارد که همه آنها قابل درک نیستند. مانند سایر غذاهای رنگارنگ گیاهی، زردچوبه سرشار از مواد مغذی گیاهی است که ممکن است با خنثی کردن رادیکال‌های آزاد (آلودگی، نور خورشید) و محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب، از بدن محافظت کند. رژیم های غذایی غنی از غذاهای گیاهی با پیشگیری از بیماری های پزشکی مانند سرطان و بیماری های قلبی مرتبط است.
هر کسی که سعی در مدیریت التهاب دارد، می‌تواند از افزودن مقداری زردچوبه به غذاهای خود سود ببرد. شرایط التهابی مانند آرتریت و سایر اختلالات مفصلی، کولیت، آلرژی و عفونت می توان اشاره کرد.
زردچوبه و ترکیبات آن از جمله کورکومین موضوع مطالعات علمی بوده است.
برخی نتایج تحقیقات نشان می‌دهند که افرادی که به آرتروز مبتلا هستند، درد مفاصل کمتری را هنگام مصرف زردچوبه در دستور العمل‌ها گزارش کرده‌اند. تأثیر زردچوبه بر اختلالات خلقی، افسردگی و زوال عقل نیز مورد بررسی قرار گرفته است، اما مطالعات کوچک هستند، بنابراین تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد که آیا فایده‌ای دارد.
مکمل های زردچوبه احتمالا ایده خوبی نیستند. همانطور که فواید تغذیه ای زردچوبه می تواند فوق العاده باشد، کورکومین بیشتر لزوما بهتر نیست و مصرف بیش از حد آن می تواند خطرناک باشد.
به عنوان مثال، مکمل های زردچوبه ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهند، به خصوص اگر این مورد در خانواده شما وجود داشته باشد. مکمل‌های کورکومین حاوی غلظت‌های بسیار بالاتری از این ترکیب هستند که یک فرد با مصرف غذای طعم‌دار با ادویه یا نوشیدن چای زردچوبه مصرف می‌کند.
یکی از چالش های زردچوبه این است که کورکومین و سایر مواد فعال زیستی در دسترس نیستند، یعنی به راحتی توسط بدن جذب نمی شوند. همچنین، فرآیند گوارش این ترکیبات مفید را شکسته و به سرعت از بین می‌برد.
با در نظر گرفتن این موضوع، اضافه کردن ادویه به طور منظم در وعده های غذایی خود می تواند با خیال راحت مصرف شما را افزایش دهد. ترکیب ادویه با فلفل سیاه ممکن است به افزایش توانایی بدن شما در جذب ترکیبات مفید زردچوبه کمک کند. ماده ای در فلفل سیاه به نام پیپرین، هنگامی که با کورکومین ترکیب می شود، فراهمی زیستی را تا 2000 درصد افزایش می دهد.
بهتر است کورکومین و بیشتر مواد مغذی دیگر را به صورت کامل به جای مصرف قرص‌ها، تنتورها، کپسول‌ها یا صمغ‌های زردچوبه دریافت کنید.
دوزهای بالای کورکومین، همانطور که در مکمل های غلیظ زردچوبه یافت می شود، می تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد.
مسکن‌ها: مکمل‌های زردچوبه می‌توانند اثرات ایندومتاسین، آسپرین، ایبوپروفن یا استامینوفن را کاهش دهند.
شیمی‌درمانی: اگر تحت درمان‌های شیمی‌درمانی هستید، قبل از مصرف مکمل‌های زردچوبه با پزشک خود صحبت کنید و به ویژه اگر از این داروهای شیمی‌درمانی استفاده می‌کنید، از مصرف آنها اجتناب کنید:
کمپتوتسین
مکلورتامین
دوکسوروبیسین
سیکلوفسفامید
رقیق کننده های خون: مکمل های زردچوبه یا کورکومین می توانند خطر خونریزی را در افرادی که وارفارین مصرف می کنند افزایش دهند.
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: افرادی که دارویی به نام تاکرولیموس مصرف می کنند ممکن است در صورت مصرف مقادیر زیاد کورکومین، عوارض جانبی بیشتری را تجربه کنند.
در حالی که زردچوبه برای اکثر افراد در چای یا غذا بی خطر است، اگر به این ادویه حساسیت دارید، مصرف آن ممکن است باعث بثورات پوستی، کهیر یا درد شکم شود.
بیشتر عوارض جانبی با غلظت بسیار بالای کورکومین موجود در مکمل ها (قرص ها، کپسول ها و آدامس ها) مرتبط است.
زردچوبه به عنوان یک رنگ دهنده طبیعی برای برخی از انواع غذا استفاده می شود و یکی از مواد تشکیل دهنده پودر کاری است. زردچوبه عمق طعم و رنگ دلپذیری به غذاهای تایلندی یا سایر غذاهای آسیایی و همچنین خورش ها و فلفل قرمز می بخشد.”در سوپ مرغ عالی است.”
شما می توانید ریشه کامل زردچوبه را خریداری کنید و ان ها را در کیسه‌های فریزر قرار دهید و آن ها را منجمد کنید تا شش ماه تازه می ماند.
رنگدانه زرد زردچوبه می تواند سطوح و پارچه را لکه دار کند، بنابراین هنگام کار با آن باید مراقب باشید. ساینده های ملایم یا پاک کننده های مبتنی بر کلر می توانند لکه ها را از بسیاری از سطوح پاک کنند.
مانند زنجبیل، ریشه زردچوبه را می توان به یک چای مغذی و خوش طعم تبدیل کرد:
2 قاشق غذاخوری ریشه زردچوبه خرد شده یا 2 قاشق چایخوری پودر زردچوبه
در 1-2 فنجان آب به جوش بیاورید
بگذارید 5 دقیقه بجوشد و سپس صاف کنید.
می توانید چای زردچوبه را گرم یا سرد بنوشید و برای تغییر طعم، لیمو و/یا عسل به آن اضافه کنید.
زردچوبه و ماده فعال آن کورکومین ممکن است دارای خواص ضد التهابی، ضد سرطانی، آنتی اکسیدانی و سایر فواید باشد.
ادویه معروف به زردچوبه ممکن است موثرترین مکمل غذایی موجود باشد.
بسیاری از مطالعات با کیفیت بالا نشان می دهد که زردچوبه فواید عمده ای برای بدن و مغز شما دارد. بسیاری از این فواید از ماده اصلی فعال آن یعنی کورکومین ناشی می شود.
برای دانستن آنچه علم در مورد زردچوبه و کورکومین و همچنین فواید آنها می گوید، بخوانید.
زردچوبه ادویه ای است که به کاری رنگ زرد می دهد.
هزاران سال است که در هند به عنوان ادویه و گیاه دارویی استفاده می شود. اخیراً، علم شروع به تأیید ادعاهای Trusted Source سنتی کرده است که زردچوبه حاوی ترکیباتی با خواص دارویی است.
این ترکیبات کورکومینوئید نامیده می شوند. مهمترین آنها کورکومین است.
کورکومین ماده اصلی فعال زردچوبه است. اثرات ضد التهابی قوی دارد و یک آنتی اکسیدان بسیار قوی است.
با این حال، محتوای کورکومین زردچوبه چندان زیاد نیست. این حدود 3٪ است، از نظر وزن منبع مورد اعتماد. اکثر مطالعات روی این گیاه از عصاره زردچوبه استفاده می‌کنند که بیشتر حاوی کورکومین است و دوز آن معمولاً بیش از 1 گرم در روز است.
رسیدن به این سطوح تنها با استفاده از زردچوبه به عنوان ادویه در غذاها بسیار دشوار خواهد بود.
به همین دلیل است که برخی افراد استفاده از مکمل ها را انتخاب می کنند.
با این حال، کورکومین در جریان خون شما جذب ضعیفی دارد. برای تجربه اثرات کامل کورکومین، فراهمی زیستی آن (میزان جذب یک ماده در بدن) باید بهبود یابد.
مصرف آن با فلفل سیاه که حاوی پیپرین است کمک می کند. پیپرین یک ماده طبیعی است که جذب کورکومین را تا 2000% منبع قابل اعتماد افزایش می دهد.
در واقع، بهترین مکمل‌های کورکومین حاوی پیپرین هستند و این باعث می‌شود که آنها به طور قابل ملاحظه‌ای مؤثرتر باشند.
کورکومین همچنین محلول در چربی است، به این معنی که تجزیه می شود و در چربی یا روغن حل می شود. به همین دلیل ممکن است ایده خوبی باشد که مکمل های کورکومین را همراه با یک وعده غذایی سرشار از چربی مصرف کنید.
التهاب فوق العاده مهم است. این به مبارزه با مهاجمان خارجی کمک می کند و در ترمیم آسیب در بدن شما نقش دارد.
اگرچه التهاب کوتاه مدت و حاد مفید است، اما اگر مزمن شود و به بافت های بدن شما حمله کند، می تواند نگران کننده باشد.
اکنون دانشمندان بر این باورند که التهاب مزمن در سطح پایین می تواند در برخی شرایط سلامت و بیماری ها نقش داشته باشد. این شامل:
بیماری قلبی
سرطان
سندرم متابولیک
بیماری آلزایمر
شرایط مختلف دژنراتیو
به همین دلیل است که هر چیزی که بتواند به مبارزه با التهاب مزمن کمک کند به طور بالقوه در پیشگیری و کمک به درمان این شرایط مهم است.
در حالی که موضوع التهاب چند لایه است و احتمالاً هیچ پاسخ ساده ای وجود ندارد، نکته کلیدی در مورد کورکومین این است که یک ماده فعال زیستی است که می تواند با التهاب مبارزه کند. با این حال، دوزهای بسیار بالا منبع قابل اعتماد برای تولید نتایج دارویی مورد نیاز است.
اعتقاد بر این است که آسیب اکسیداتیو یکی از مکانیسم های پشت پیری و بسیاری از بیماری ها است.
این شامل رادیکال های آزاد، مولکول های بسیار واکنش پذیر با الکترون های جفت نشده است. رادیکال های آزاد تمایل به واکنش با مواد آلی مهم مانند اسیدهای چرب، پروتئین ها یا DNA دارند.
دلیل اصلی مفید بودن آنتی اکسیدان ها این است که از بدن شما در برابر رادیکال های آزاد محافظت می کنند.
کورکومین یک آنتی اکسیدان قوی است که به دلیل ساختار شیمیایی می تواند رادیکال های آزاد را خنثی کند.
علاوه بر این، مطالعات حیوانی و سلولی منبع مورد اعتماد نشان می دهد که کورکومین ممکن است عملکرد رادیکال های آزاد را مسدود کند و ممکن است عملکرد آنتی اکسیدان های دیگر را تحریک کند. برای تایید این مزایا، مطالعات بالینی بیشتری در انسان مورد نیاز است.
قبل از اینکه دانشمندان درک بهتری از نورون‌ها داشته باشند، اعتقاد بر این بود که آن ها پس از اوایل کودکی قادر به تقسیم و تکثیر نیستند. با این حال، آن ها اکنون می دانند که اینطور نیست.
نورون ها قادر به ایجاد اتصالات جدید هستند و در نواحی خاصی از مغز می توانند تکثیر شوند و تعدادشان افزایش یابد.
یکی از محرک های اصلی این فرآیند فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) است. این ژنی است که در ساخت پروتئینی که مسئول ارتقاء حیات نورون‌ها است نقش دارد.
پروتئین BDNF در حافظه و یادگیری نقش دارد و می توان آن را در مناطقی از مغز که مسئول خوردن، نوشیدن و وزن بدن هستند، یافت.
بسیاری از اختلالات مغزی رایج با کاهش سطح پروتئین BDNF، از جمله افسردگی و بیماری آلزایمر مرتبط است.
جالب توجه است، مطالعات حیوانی نشان داده است که کورکومین ممکن است سطح BDNF مغز را افزایش دهد.
با انجام این کار، ممکن است در به تاخیر انداختن یا حتی معکوس کردن بسیاری از بیماری های مغزی و کاهش عملکرد مغز مرتبط با افزایش سن موثر باشد. با این حال، از آنجایی که این مطالعات بر روی حیوانات انجام شده است، نمی‌توان گفت که نتایج برای انسان چه معنایی دارد.
همچنین ممکن است به بهبود حافظه و توجه کمک کند، که با توجه به اثرات آن بر سطوح BDNF منطقی به نظر می رسد. با این حال، برای تایید این موضوع به مطالعات بیشتری نیاز است.
بیماری قلبی اولین علت مرگ و میر در جهان است. محققان چندین دهه آن را مطالعه کرده اند و چیزهای زیادی در مورد علت وقوع آن آموخته اند. جای تعجب نیست که بیماری قلبی فوق العاده پیچیده است و چیزهای مختلفی در آن نقش دارند.
کورکومین ممکن است به معکوس کردن بسیاری از مراحل در روند بیماری قلبی کمک کند.
شاید مزیت اصلی کورکومین در مورد بیماری قلبی، بهبود عملکرد اندوتلیوم، پوشش رگ های خونی باشد.
اختلال عملکرد اندوتلیال عامل اصلی بیماری قلبی است. این زمانی است که اندوتلیوم شما قادر به تنظیم فشار خون، لخته شدن خون و عوامل مختلف دیگر نیست.
مطالعات متعدد نشان می دهد که کورکومین می تواند به بهبود سلامت قلب منجر شود. علاوه بر این، یک منبع معتبر مطالعه نشان داد که به اندازه ورزش در زنان یائسه موثر است.
علاوه بر این، کورکومین می تواند به کاهش التهاب و اکسیداسیون کمک کند (همانطور که در بالا توضیح داده شد)، که می تواند در بیماری قلبی نقش داشته باشد.
در یک مطالعه بر روی 121 نفر که تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر قرار می گرفتند، چند روز قبل و بعد از جراحی، محققان به آنها دارونما یا 4 گرم کورکومین در روز دادند.
گروه کورکومین 65 درصد کاهش خطر ابتلا به حمله قلبی در بیمارستان را داشتند.
سرطان یک بیماری است که با رشد کنترل نشده سلول مشخص می شود. انواع مختلفی از سرطان وجود دارد که به نظر می رسد توسط مکمل های کورکومین تحت تاثیر قرار می گیرند.
کورکومین به عنوان یک گیاه مفید در درمان سرطان مورد بررسی قرار گرفته است و مشخص شده است که بر رشد و توسعه سرطان تأثیر می گذارد.
مطالعات نشان داده است که می تواند:
به مرگ سلول های سرطانی کمک می کند
کاهش آنژیوژنز (رشد عروق خونی جدید در تومورها)
کاهش متاستاز (گسترش سرطان)
اینکه آیا کورکومین با دوز بالا – ترجیحا با تقویت کننده جذب مانند پیپرین – می تواند به درمان سرطان در انسان کمک کند، هنوز به درستی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ممکن است در وهله اول از بروز سرطان، به ویژه سرطان های دستگاه گوارش مانند سرطان روده بزرگ، جلوگیری کند.
در یک مطالعه 30 روزه بر روی 44 مرد با ضایعات در روده بزرگ که گاهی سرطانی می شوند، 4 گرم کورکومین در روز تعداد ضایعات را تا 40 درصد کاهش داد.
بیماری آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است و ممکن است در 70 درصد موارد زوال عقل نقش داشته باشد منبع مورد اعتماد.
در حالی که درمان برای برخی از علائم آن پایان می یابد، هنوز هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد. به همین دلیل جلوگیری از وقوع آن در وهله اول بسیار مهم است.
ممکن است خبرهای خوبی در افق وجود داشته باشد زیرا نشان داده شده است که کورکومین از سد خونی مغز عبور می کند منبع مورد اعتماد.
مشخص است که التهاب و آسیب اکسیداتیو در بیماری آلزایمر نقش دارند و کورکومین اثرات مفیدی بر روی هر دو دارد.
علاوه بر این، یکی از ویژگی‌های اصلی بیماری آلزایمر، تجمع پروتئین‌هایی به نام پلاک‌های آمیلوئیدی است. مطالعات نشان می دهد که کورکومین می تواند به پاکسازی این پلاک ها کمک کند.
اینکه آیا کورکومین می تواند پیشرفت بیماری آلزایمر را در افراد کند یا حتی معکوس کند، در حال حاضر ناشناخته است و نیاز به مطالعه دارد.
آرتروز یک مشکل رایج در کشورهای غربی است. انواع مختلفی از آرتریت وجود دارد که بیشتر آنها با التهاب در مفاصل همراه هستند.
با توجه به اینکه کورکومین یک ترکیب ضد التهابی قوی است، منطقی است که ممکن است به آرتریت کمک کند. در واقع، چندین مطالعه نشان می دهد که یک ارتباط وجود دارد.
در یک مطالعه منبع معتبر در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، کورکومین حتی موثرتر از یک داروی ضد التهابی بود.
ممکن است سایر مطالعات منبع معتبر به بررسی اثرات کورکومین بر آرتریت و بهبود علائم مختلف اشاره کرده باشند.
کورکومین در درمان افسردگی نویدبخش است.
در یک کارآزمایی کنترل شده، 60 نفر مبتلا به افسردگی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. یک گروه پروزاک، گروه دیگر 1 گرم کورکومین و گروه سوم هم پروزاک و هم کورکومین مصرف کردند.
پس از 6 هفته، کورکومین به بهبودهایی مشابه با پروزاک منجر شد. گروهی که هم پروزاک و هم کورکومین مصرف کردند بهترین عملکرد را داشتند.
طبق این مطالعه کوچک، کورکومین به اندازه یک داروی ضد افسردگی موثر است.
افسردگی همچنین با کاهش سطح BDNF و کوچک شدن هیپوکامپ، ناحیه ای از مغز که در یادگیری و حافظه نقش دارد، مرتبط است. کورکومین می تواند به افزایش سطح BDNF کمک کند و به طور بالقوه برخی از این تغییرات را معکوس کند.
همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کورکومین می‌تواند انتقال‌دهنده‌های عصبی مغز سروتونین و دوپامین را تقویت کند.
اگر کورکومین واقعا می تواند به پیشگیری از بیماری قلبی، سرطان و آلزایمر کمک کند، ممکن است برای طول عمر نیز فوایدی داشته باشد.
این نشان می دهد که کورکومین ممکن است به عنوان یک مکمل ضد پیری دارای پتانسیل باشد.
با توجه به اینکه اعتقاد بر این است که اکسیداسیون و التهاب در افزایش سن نقش دارند، کورکومین ممکن است اثراتی فراتر از پیشگیری از بیماری داشته باشد.
